Zomaar een dag…..
Zomaar een vrijdag…… Omdat het een warme zomerdag schijnt te worden besluit ik ’s ochtends een zwierig jurkje aan te trekken. Dat is voor de meeste dames waarschijnlijk niets bijzonders maar voor mij hetzelfde als een hele dag in een dwangbuis lopen.
Waarom doe je dat dan!…. hoor ik je denken. Tsja, waarom eigenlijk. Ik zou toch alleen nog maar dingen doen waar ik blij van word? Maar om nou de hele dag in die zwarte broek rond te lopen, waar ik mij het allerprettigst in voel, terwijl de mussen dood van het dak vallen? Het leek mij een uitdaging om eens uit mijn comfort zone te gaan.
En dan moet je ook nog naar die afspraak die je eigenlijk vergeten was. Op de fiets en hier aan zee staat altijd wind dus fiets je binnen no time in je slip. Niet charmant en dan zijn je benen ook nog eens zo wit als melkflessen, zitten ze onder de blauwe plekken en houdt je door de warmte ook nog eens twintig kilo vocht vast. Zucht….
Eindelijk schrijven
Weer thuisgekomen eindelijk dan lekker schrijven. En dan komt puber nummer één thuis en helpt je herinneren dat haar kroonjuweel die zij van haar opa heeft gekregen nog versteld moest worden. Snotver, weer de deur uit. Die leuke sleehakken aan die ik slechts éénmaal gedragen heb en proberen een beetje elegant voor de dag te komen. Na 50 meter heb ik al spijt als haren op mijn hoofd. Daarom draag ik ze nooit. Ik ben óók niet geboren om op hakken te lopen, net zo min om een jurk te dragen. Hoewel ik wel van het damesachtige soort ben…..Weer thuis trap ik mijn sleetjes uit en spring in mijn Havaianas. Oh god… wat kan een mens daar gelukkig van worden. Gewoon lekker laag bij de grond.
De ex
Als ik mij omdraai zie ik tot mijn grote schrik de dikke Range Rover van mijn gewezen liefde voor de deur staan en zie de ex al druk bellend ongeduldig voor mijn raam ijsberen. KAK! Waar in godsnaam is puber twee.
Vanochtend na een dikke knuffel had hij nog zo beloofd even te bellen waar hij na school zou uithangen. Per slot van rekening is daar dat dure mobieltje best handig voor. Hoewel ik niet de indruk heb dat hij door heeft dat je met zo’n apparaat ook kunt bellen of gebeld kunt worden. Zinloos om te proberen want na een paar keer overgaan krijg ik zijn lijzige stem via zijn voicemail te horen. “Als je mij nodig hebt spreek maar wat in….” Duh! Waar is dat joch als je hem nodig hebt! De ex begint rood aan te lopen en er beginnen rookpluimen uit zijn oren te komen…. Ik besluit om maar op mijn gemakje met een boekje in de tuin te gaan zitten. Niet een logische keuze geef ik onmiddellijk toe, maar alles wat ik nu zeg zal verkeerd aankomen. En om te voorkomen dat ikzelf het hele weekend met stoom uit mijn oren rondloop, ga ik lekker onderuit zitten en laat het de ex eens mooi zelf oplossen.
Hij heeft geluk want binnen 5 minuten komt puber twee binnenstuiven, geeft zijn mams een dikke knuf en rent de deur uit naar de vette ronkende tractor van zijn vader. Hij stapt in en een paar seconden later stapt hij weer uit. Hij rent weer naar mij toe…. Of ik twaalf euro heb voor een hockey tournooi? Ook dat nog…. Zinloze vraag want contant geld heb ik nooit in huis. Zijn vader schreeuwt iets te hard door het omlaag zoevende raam dat hij dat bedrag bij hoge uitzondering dan wel voorschiet, maar dat dan zal verrekenen met de alimentatie waarna hij een vette dot gas geeft en met gierende banden de straat uitrijdt. Het verbaasde hoofd van de puber achter het omhoog zoevende raam ziet er bijna hilarisch uit ware het niet dat de situatie één en al treurigheid is. Toch schiet ik in de lach en mompel iets in mijzelf. Ik kijk ze na en herpak me….
Het leven is zo slecht nog niet
Tijd voor een borrel! En laat ik nou een koude gin & tonic uit de koelkast toveren! Ik maak er een feestje van voor mijzelf en decoreer het troostende vocht met een schijfje citroen en een geurende tak rozemarijn. Ik plof in de dikke kussens van mijn tuinbank. Lekker in het zonnetje en GOD! wat ben ik blij dat ik een jurkje aan heb, een Gin & Tonic vond en nu heerlijk in mijn uppie even mijn dag de revue kan laten passeren en van mij af kan laten glijden. Ondanks een jurkje en een ex op de apenrots is het leven zo slecht nog niet. Het weekend kan beginnen…..
ENJOY!