Vijftig en nog niet schijndood….
Waar ga je uit als je vijftiger bent (omg, is het echt?), nog niet schijndood en allergisch bent voor geraniums. Dat was het gespreksonderwerp dat ik had met een vriendin nadat we een geweldige film gezien hadden. We zitten in een enorme ruimte waar een paar ongezellige zitjes staan. Grenzend aan een soort van tl-verlichte supermarkt waar je populaire drankjes uit een koelcel kunt pakken, bakken vol angstaanjagend gekleurd snoepgoed kunt scheppen, enorme zakken chocoladeshit en monsterlijk grote bakken popcorn kunt krijgen. Alles is zwaar ‘overpriced’ en een absoluut walhalla voor pubers. Blijkbaar is dat de enige doelgroep die grote bioscoop theaters voor ogen hebben.
Koffie en thee
En zo zitten we met ons gezapige kopje thee en koffie, uit een kartonnen bekertje, tussen groepen luidruchtige pubers. Die in hun ongemakkelijke stoelen dweilen, met hun benen op tafel liggen en de lege snoepzakken achteloos op de grond pleuren. Laten hier en daar een enorme boer want hé, da’s vet cool.
Achter ons tafeltje hangt een grietje achteloos in de stoel met haar voeten op een andere stoel. Net als ik er iets van wil gaan zeggen, bedenk ik mij dat het geen goed idee is. Thuis heb ik ook dat puber gespuis en als ik ergens geen zin in heb, is als ik het huis ontvlucht ben aan mijn eigen pubers, weer in een verhitte discussie terecht te komen met andere pubers.
Uitgaan
Al nippend aan mijn kopje thee, verlangend naar een goed glas rode wijn, zijn we het erover eens dat we net een prachtige film hebben gezien. De film ‘Green Book‘ was een heerlijke feel good film met een diepere laag. De film speelt zich af in de zestiger jaren. Je ging uit in clubs, gooide je zelf eens goed in de glans, kleur en mooie kleding en had een topavondje. Gezellig met je vrienden aan een tafel of zo’n gezellig ‘booth’, nippend aan heerlijke cocktails en genietend van een goede artiest of band. En ruimte, voor wie dat wil, om met de voetjes van de vloer te gaan. Daar verlangen wij ook naar, al zittend in deze ongezellige bioscoopfabriek.
Onderweg
We kletsen nog even na en laten deze treurige locatie voor wat het is. Onderweg naar huis bedenken wij wat dan wel leuk is om heen te gaan als je niet piep bent, maar ook nog geen fossiel. Een avondje uit eten was ook altijd wel een leuk uitje, maar dat is bijna onbetaalbaar geworden. En echt ‘all time favourite’ restaurants zijn er bijna niet meer. De horeca bestaat uit hippe ééndagsvliegen of vreetschuren. Uitzonderingen daargelaten. Dan heb ik het nog over de steden want als ik kijk in en rond mijn woonplaats, is er geen restaurant waar mijn hart een vreugdesprongetje van maakt. Maar goed, ik ben geen maatstaaf want ik ben van het kritische soort.
Thuis
Veel verder dan een bioscoopavondje in een gezellig filmhuis, waar je ook nog eens een drankje kunt doen, komen wij niet. Ik begin ondertussen hartgrondig te gapen en de spiegelneuronen doen hun werk want binnen no time zitten we gezamenlijk ongegeneerd te gapen. Niet zo gek want het is bedtijd en we ruiken de stal. We laten al onze mijmeringen over leuke uitgaansgelegenheden voor wat het is en als ik voor de deur van mijn huis word afgezet besef ik dat er geen betere plek is waar ik nu zou willen zijn. Home sweet home. Het leven van een ouwe, geitenwollen sok in de notendop…..
Op zoek naar meer verhalen van ENJOY!?
Ineens een dokter ‘in da house’
Meer columns ontvangen van ENJOY!? Volg ENJOY! dan op Twitter, Facebook en Pinterest of schrijf je in voor de nieuwsbrief van ENJOY!
ENJOY! your Sunday
Beeld: Meijnhout Fotografie