VERGROOTGLAS ERBIJ?
In huize ENJOY! zijn wij gezegend met een inloopkast. Nu klinkt dat decadenter dan het in werkelijkheid is. Het ziet er namelijk bij lange na nooit uit als de prachtige gestylde inloopkasten die je in woonbladen en programma’s ziet. Zo één waar vrouwen kirrend van gaan gillen. Bij ons ga ik met regelmaat gillen van ellende vanwege de enorme bergen vouwgoed die zich daar hebben verzameld. Soms is de berg op de vouwplank zo hoog dat het onmogelijk is om nog naar buiten te kunnen kijken door het raam in de ‘kast’. Weet je… ik ben zo gezegend met deze kast, want het heeft een raam met een rolgordijn en een deur. Poppetje gezien, kastje dicht 🙂 Niemand die doorheeft dat ik eigenlijk een enorme slons ben.
Boel de boel laten
Gelukkig ben ik niet behept met huishoudelijke genen en ben ik een ster in de ‘boel de boel’ laten. Ik moet dan ook bijna bedolven worden onder het vouwgoed of niets meer hebben om aan te trekken voordat ik de boel op ga ruimen. En als ik dan ga opruimen doe ik het gelijk goed.
Teveel kleding
Alhoewel… ik kan geen afstand doen van dingen. Als de vouwplank weer zichtbaar is, ga ik alle stapels kleding die omgevallen zijn weer opnieuw opvouwen en millimeteren. Zodat ik weer kaarsrechte stapels in de kast heb. Er komt geen eind aan, want er liggen een triljoen kledingstukken in de kast. Feitelijk draag ik altijd hetzelfde en dat is goed voor één stapeltje. Voor de rest was dat ene shirtje was toch niet zo leuk, zat dat jasje niet lekker enz. Maar eerlijkheid gebied mij te vermelden dat ik 80% van de kleding in mijn kast niet meer pas. Ik doe het niet weg omdat er ergens toch nog een sprankje hoop is dat ik het ooit nog eens ga passen.
Bungalowtenten
Eigenlijk weet ik ook wel dat de kans dat de damespuber erin groeit groter is dan dat ik ooit weer in model raak. Met de in rap tempo naderende grote ‘O’ fase veranderd mijn lichaam zo snel, dat ik straks beter kan grossieren in bungalowtenten dan dat ik angstvallig vast blijf houden aan al die fashionable items. Maar zo ver ben ik nog niet. Ik vouw stug door en alles ziet er weer spik en span uit.
In gebreke
Maar dan blijft er altijd zo’n stapeltje liggen met zo’n 4 kledingstukken waar ik geen fut meer voor heb. Het ligt er al zo lang dat er een dikke laag stof op ligt. Eerst het stof er maar eens afkloppen. Drie kledingstukken gillen al een eeuw om herstelwerk. Knoopje eraf, naadje los en zo’n mysterieus gaatje op de onderbuik van een shirt stoppen. Heeft iemand daar nu al eens een verklaring voor? Het laatste kledingstuk mankeert niets maar is een verfrommeld hoopje ellende. Dat is iets dat gestreken moet worden maar ik strijk nooit dus zo’n stukje stof kan ik maar beter als stofdoek gaan gebruiken. Aangezien ik nu toch al in de opruimflow zit ga ik maar meteen aan de slag met naald en draad om die drie kledingstukken weer dienstbaar te maken. Eerste probleem dient zich aan. Waar in godsnaam vind ik een naald en draad. Aan naaimandjes doe ik niet. Daar krijg ik toch wat andere associaties bij. In mijn toilettas vind ik een ‘naaisetje’ dat ik ooit uit een hotel heb meegenomen. Het heeft alles wat ik nodig heb. Een naald en een aantal stukjes draad in een paar kleuren. Top! Wie wat bewaard….
Aan de slag
Aan de slag met het eerste stuk. Een knoop aanzetten. Dat kan ik! Even de draad in de naald doen. Ik zoek het gat in de naald. Zijn ze die nou vergeten? Even mijn bril op. Verrek, vaag zie ik iets van een opening. Met mijn tong uit mijn mond probeer ik met al mijn geduld die draad door de naald te krijgen. Zonder succes. Ik besluit het licht van de afzuigkap aan te doen en hang onhandig onder de afzuigkap in een nieuwe poging die draad door het gaatje te wurmen. Ik begin hartgrondig te vloeken want ineens zie ik mijn moeder ook met dichtgeknepen oogjes en een tong uit haar mond klooien om een draadje door een naald te krijgen. Bloedirritant vond ik dat altijd. Uiteindelijk moest ik dat dan doen.
Eh lieverd????? De damespuber gromt iets, dus ik neem aan dat ik contact heb. Zou jij iets voor mama willen doen? Jahaaaaa,,,, wat nou weer? Eh… draad door de naald halen? Jezus mam! Je wordt echt een oud wijf.
Stom
Zie je, daar was ik al bang voor. Tijden herhalen zich steeds vaker. Ze haalt zonder enige moeite de draad door de naald en vraagt waarom ik mijn bril dan ook niet opzet. Beteuterd zeg ik dat het mij zelfs mét bril niet lukte. Geïrriteerd zegt ze dat ik dan maar een vergrootglas moet gebruiken. En een mijnwerkerslamp op mijn hoofd, denk ik er in gedachten bij. Dit is echt stom. Eindelijk aan de slag. Witte blouse mist een wit knoopje. Weer met mijn tong uit mijn mond ben ik lekker bezig het knoopje aan te zetten. Maar die verrekte gaatjes in het knoopje zijn wel lastig te vinden. Even goed mijn aandacht erbij houden. Ik hoor een ijzingwekkend gegil komen uit de hoek waar de damespuber altijd zetelt, of liever gezegd waar zij languit ligt. Geen idee wat er aan de hand is maar ik prik van schrik in mijn vinger. En tegelijkertijd zie ik door de witte stof een al groter wordende bloedvlek verschijnen. KAK!!!! Pisnijdig gooi ik de blouse in een hoek en de andere twee verstelprojectjes erachteraan. Ze gaan weer keurig op hun plek tot ik voor mijn verjaardag een vergrootglas en een hoofdlamp heb gekregen.
PS… Ik vond deze hoofdlamp voor € 3,99 bij de Xenos. Maar eh…. jij en ik weten nu wel dat deze dame helemaal niet avontuurlijk gaat kamperen of op midden in de nacht op zoek gaat naar kaaimannen. Zij wil ook alleen maar de draad door haar naald hebben…. 😉
Op zoek naar meer verhalen van ENJOY!?
Meer columns ontvangen van ENJOY!? Volg ENJOY! dan op Twitter, Facebook en Pinterest of schrijf je in voor de nieuwsbrief van ENJOY!