VALENTIJNSDAG BIJ ENJOY!
7.15 uur
De wekker gaat en ik word vloekend wakker. In godsnaam…. laat mij slapen! Ik besluit dat het voor iedereen beter is als ik de wekker 10 minuten later zet. Maar na 10 minuten word ik wakker met hetzelfde gevoel. Oké… vroeg opstaan is niet mijn sterkste kant. Ik hoor de damespuber druk whappen met haar vriendinnen. Kan dat niet wat zachter? Probeer ik niet al te snibbig uit te brengen. Er hangt een uitgelaten stemming en ik besef mij ineens dat het Valentijnsdag is. Er wordt druk gekwetterd door de tieners over het feest van vanavond. Pffff…. daar zit ik dan met mijn duffe kop rechtop in bed. Wie ook maar enigszins het plan had mij deze dag liefdevol te verrassen…. Zal zich heel snel uit de voeten maken bij de aanblik van mij op deze vroege ochtend.
7.30 uur
Ik hoor geschreeuw van beneden. De damespuber gaat tekeer en ik vermoed tegen het witte gevaarte. Ik spring uit bed, schiet in de veel te kleine badjas van de damespuber en ga naar beneden.
De humeurige witte kater doet de meest ondeugende dingen sinds hij patiënt is. Nooit waagt hij het om op het aanrecht of op de eettafel te komen want hij weet dat daar zo’n beetje de doodstraf op staat. Maar nu vinden wij hem languit liggend op het aanrecht en deze ochtend zit hij parmantig midden op de eettafel. Zijn patiënten status bevalt hem wel zo te zien.
De dag is begonnen en samen met de damespuber grijpen we de kater en injecteren hem zijn insuline. Sinds we dat samen doen gaat het een stuk sneller. De één knuffelt en de ander zet de spuit erin. Ineens schiet mij te binnen dat ik voor de damespuber wat chocoladehartjes had gekocht en ik sluip naar boven, pak het pakje en stop het nietsvermoedend in haar gymtas.
Daarna speer ik naar de brievenbus. Je weet maar nooit….. De damespuber verklaart mij voor gek. De postbode is nog niet eens geweest?! Een echte aanbidder bezorgd zijn brief persoonlijk, geef ik als repliek. Maar enigszins teleurgesteld keer ik weer terug in de keuken. Niets! En tegelijk zie ik dat de damespuber met haar hele gewicht op de gymtas hangt, om die in haar schooltas te kunnen proppen. Ik schiet in een lachstuip en denk aan die schattige chocolaatjes die nu zeker als gebroken harten tegen het cellofaantje geplakt zitten. Ze vraagt waarom ik zo stom zit te lachen en ik zeg dat ik moet lachen om een grap van de DJ’s op de radio. Ze pakt haar fiets en gaat de deur uit en even later komt ze terug en krijg ik een dikke knuffel omdat ze het pakje in haar tas vond.
7.45 uur
Met mijn ontbijt sleep ik mij weer de trap op en duik nog even mijn bed in om mijn mail en Social Media vast te gaan checken. Gossie….. overal rood, harten en chocolade. In mijn mailbox naast de gebruikelijke persberichten, reclame en andere zakelijke mail geen enkel bericht dat ook maar enigszins op een liefdesverklaring lijkt.
10.10 uur
De damespuber whapt een foto van de chocolaatjes die al bijna opgevroten zijn met de tekst Super lief, mam X. Ja…. zij wel!
10.20 uur
Ik ben inmiddels aangekleed en kijk nog even naar de brievenbus. Niets! Ik heb een rode hartjes ballon onder mijn arm en wil een paar leuke foto’s maken voor Valentijn. Die lukken aardig maar in mijn hart voel ik het niet.
12.07 uur
Kak…. De postbode is nog steeds in geen velden of wegen te bekennen.
12.45 uur
Ik ben in staat om op een krukje te gaan zitten voor de gleuf. Dan kan ik deze nauwlettend in de gaten houden.
13.00
In een onbewaakt ogenlik loop ik de hal in en zie dat de postbode geweest is. De H&M gids en de nieuwe Linda. zijn op de mat geploft. Nijdig wil ik de deur opentrekken of de postbode niet iets vergeten is, als er toch nog een envelop door de gleuf glijdt. En daar is hij….. Dé Valentijnskaart. Hij is van mijn trouwe vriend die al zeker twintig jaar, elk jaar aan mij denkt. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Heerlijk om zijn vertrouwde handschrift op de envelop te zien. “Let’s have a date!”, schrijft hij. En ik wil niets liever….. Jammer alleen dat hij van ‘dattum’ is 😉
ENJOY! The Good Life