Eigenlijk had ik mij stiekem heel erg verheugd op de Italiaanse mannen. Ik ben per slot van rekening single dus ik zou mijn ogen eens goed de kost geven. Aanvankelijk had ik het gevoel in een enorme snoepwinkel terecht te zijn gekomen. Zoveel mooie mannen en ze waren door de jaren heen ook groter geworden. Vroeger stak ik altijd een kop boven mijn Italiaanse vriendjes uit maar ‘die mama’s’ hebben ze toch af en toe een schop onder hun kont gegeven blijkbaar. Of ik ben gekrompen…. dat kan natuurlijk ook….
Nu ik bijna weer naar huis ga maak ik toch de balans op. De LaDress is opgevouwen in de koffer gebleven. De High Heels zijn een avond gebruikt maar toen stak ik wel een meter boven iedereen uit…. De wandelschoenen heb ik bij nader inzien niet gekocht want die konden toch niet meer in de koffer en die sportieve Italiaan is niet langszij gekomen gelukkig…. Neemt niet weg dat ik toch een beetje teleurgesteld ben. De Italiaanse man kijkt graag en gerust ook met hun vrouw aan de hand ernaast maar tot actie komen ze niet meer. Nu moet ik wel zeggen dat het vroeg in het seizoen was en er bijna alleen familie’s waren. En dat is jammer…. want wat ik van de Nederlandse man mis is dat ze je bijna niet durven aan te spreken. Dat hebben we natuurlijk te danken aan onze groeiende mondigheid en ellenlange wensen lijstjes door de jaren heen. En ik dacht dat het hier in Italia nog wel anders zou zijn. Maar ook hier zijn de Donna’s opgestaan en hebben de Italiaanse man de mond gesnoerd. En dat is heel jammer.
Daar gaat mijn leven als La Bionda Italiana….. Niets flaneren met mijn donker gekrulde charmante man. Onze kinderen voeden met grote schalen pasta met sugo en Parmesan. Rondcruisen in zijn Italiaanse sportwagen. En op z’n Italiaans de liefde bedrijven… zou het? De Italiaanse man staat niet bekend als geweldige minnaar maar hé…. je kunt niet alles hebben…… Echter niets van dat alles……. Morgen gewoon weer terug naar ons polderlandje met woensdag gehaktdag en doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg….. zucht….. Ook lekker 🙂