Schuilen bij een vogelverschrikker.
De zomer lijkt voorbij en het zeikt van de regen. Daarbij is het ook nog eens zaterdag. Vraag mij niet waarom, maar ik heb een vreselijke hekel aan zaterdagen. Vanochtend hoorde ik in de verte de jongenspuber naar zijn werk gaan en ik hoor gescharrel in de badkamer van de damespuber die naar Amsterdam gaat.
Naar het station
Het regent zo hard dat ik haar even naar het station breng. Zij zal er zelf niet snel om vragen omdat ik er altijd heel duidelijk in ben dat mijn auto geen blauw kenteken heeft en ik dus geen taxiservice ben. Maar als het zo uitkomt en het weer is héél slecht, ben ik de beroerdste niet. Ik schiet in de kleren, haar op zolder, geen make-up en hup door de stromende regen naar de auto.
Bij het station is het file rijden. Allemaal halers en brengers die hun geliefden voor het noodweer willen behoeden. Ik wens de lieve schat een leuk dagje in de grote stad en rijd terug naar huis. Ik zet een kop thee en duik achter de laptop om nog wat dingen af te handelen.
Verregend
Weer is er een wolkbreuk. Ik kijk naar buiten en zie voor mijn huis een gezinnetje met drie piepkleine kinderen, waarvan één in een kinderwagen, schuilen onder een boom. In een impuls sta ik op en doe de voordeur open. Ik roep ze om te vragen of ze willen schuilen. Dat willen ze maar al te graag en zo staat mijn huisje ineens vol met verregende mensen, tassen, kinderen en een kinderwagen.
Witte kater
Ik zie de kindjes bibberend en angstig naar mij kijken. Ik probeer de witte kater in te zetten om ze een beetje op te vrolijken. Die heeft daar zoals te verwachten, helemaal geen zin in en gaat er vandoor. Het is niet echt ongemakkelijk, maar toch vreemd. Dan stopt het weer even met plenzen en het gezinnetje vervolgd hun weg.
Niet decent
Ik besef ineens, als ik ze uitlaat, dat ik nog helemaal niet ‘decent’ was en beschaamd loop ik naar de badkamer. Als ik in de spiegel kijk schrik ik mij rot. Ik begrijp nu ineens waarom die kindjes mij zo angstig aankeken. Ik lijk wel een vogelverschrikker! Mijn haar zit alle kanten op, de slaap nog in mijn ogen en echt fris ruik ik ook niet. Heb ik dat weer. Ik hoop maar dat ze blij waren om even te schuilen in onze warme kribbe, zonder dieren in de stal, maar mét vogelverschrikker.
Op zoek naar meer verhalen van ENJOY!?
Meer columns ontvangen van ENJOY!? Volg ENJOY! dan op Twitter, Facebook en Pinterest of schrijf je in voor de nieuwsbrief van ENJOY!
ENJOY! your Sunday
Foto header: ©Meijnhout Fotografie