Dit hangertje kreeg ik van vriendin M. Gewoon op een onverwacht moment zonder grote betekenis. Zij had de twee hangertjes ergens op de kop getikt en ik mocht er één uitkiezen.
Ik vond het wel een grappig gebaar zo op een doordeweekse dag maar wat moest ik er eigenlijk mee. Ik ben niet zo van de frutsels en eigenlijk ook een beetje te nuchter voor dat Boeddha gebeuren.
Toch voelde dat kleine hangertje gelijk heel kostbaar. Daar moest ik heel zorgvuldig mee omgaan. Maar om het nou om mijn nek te hangen ging mij wat ver. Ik heb hem aan mijn sleutelhanger gedaan. Op die manier werd ik er vaak mee geconfronteerd.
Bijzonder is hoe dit kleine hangertje met dat vrolijk lachende dikke mannetje met de dag meer waarde kreeg. Hoewel ik niet te vaak specifiek naar de afbeelding moet kijken want hij lijkt, als je er lang naar kijkt, sprekend op mijn oude werkgever. De gedachte aan hem met een lende doekje om bezorgd mij de koude rillingen…..
Gek genoeg ligt het hangertje ook altijd in zicht. Als ik mijn sleutels neerleg dan verschijnt er regelmatig een grote glimlach op mijn gezicht. Dan denk ik aan mijn lieve vriendin en het kleine gebaar dat steeds groter wordt. Misschien heeft ze het hangertje helemaal niet met zoveel betekenis gegeven maar toch wil ik haar laten weten hoe bijzonder het voor mij geworden is.
Ik heb er zelfs ooit deze foto van gemaakt. Toen was er nog helemaal geen sprake van mijn blog maar ik maakte de foto omdat het mij zo dierbaar is. Misschien als aandenken voor als ik de hanger ooit kwijtraak…. geen idee. Maar het bijzondere is dat, als ik mijn fotomap open, hij altijd wel voorbij komt. En dan moet ik weer glimlachen en blijf ik even hangen bij de foto. Een momentje…..
Nu is de hanger een tijdje terug van mijn sleutelhanger gevallen. Het haakje is afgebroken. Gelukkig heb ik hem wel gevonden maar was wel heel verdrietig dat hij kapot was. Dat verdriet om een gebroken hangertje vond ik echt bizar. En dat gevoel was ook vrij snel weer weg want…. hij heeft een nieuwe plek. Tussen het kleingeld in mijn portemonnaie.
Elke keer als ik nu afreken (dat is vaak) en naar klein geld zoek heb ik heel even een klein geluksmomentje en voel ik een glimlach op mijn gezicht verschijnen. Daar is hij weer….. De kassajuffrouw vragend achterlatend waar zij die glimlach aan verdiend heeft…. Joie, heeft ook zij een stukje van mijn geluksmomentje.
M., dank je voor dit kleine, grote geschenk 🙂