Hoe de vrijwillige lockdown ons vergaat?
We zijn hier in huize ENJOY!, zoals het grootste deel van de wereld, in de ban van het coronavirus. Al tien dagen zitten wij in een vrijwillige lockdown. Heeft de overheid de ballen niet om de boel op slot te gooien, dan doen we het zelf maar. Hoewel ‘we’, ík heb de noodsituatie afgekondigd. De damespuber ontsnapte in het begin nog wel om nog ‘iets met haar leven te doen’. Gelukkig heeft ze inmiddels weinig overredingskracht meer nodig om op het nest te blijven. Social media doet zijn werk.
Quarantaine
Voor de jongenspuber is een lockdown niet nodig want die zit altijd in quarantaine op zijn kamer. In het donker, met de gordijnen dicht en achter zijn laptop. Geloof mij, zelfs een virus wil daar niet naar binnen. Nu wij allemaal de hele dag thuis zijn, komt hij zowaar af en toe uit zijn hol gekropen. De afgelopen dagen is hij met regelmaat in de keuken te vinden. Ook hij is een enorme lekkerbek en heeft er best aardigheid in om af en toe iets te koken of te bakken.
Lekkers uit de keuken
Soms zijn de pubers zelfs samen in de keuken te vinden. Ik hou dan mijn hart vast want onder normale omstandigheden is dat steevast oorlog. Maar in crisistijd gaat het er verbazingwekkend vreedzaam aan toe. Zo kwam er van de week al een heerlijke boterkoek met walnoten uit de oven. Een marmercake, die meneer en mevrouw samen gemaakt hebben. En bij gebrek aan wraps, zijn ze de keuken ingedoken om zelf wraps te maken. Daarvoor gebruikte ze overigens een topreceptje van Eefkooktzo. Dat bleek helemaal niet zo moeilijk en heel wat lekkerder dan die kant en klare stukken karton die je in de supermarkt koopt. Ik nam het bereiden van de vulling en het nuttigen van de wijn voor mijn rekening. En zo hadden wij de zoveelste gezellige avond met z’n drietjes.
Humeurige witte kater
Eigenlijk met z’n viertjes want de humeurige witte kater is ook nog altijd van de partij. Het beest weet niet wat hem overkomt want het is een drukte van jewelste in huis en hij komt daardoor niet meer aan zijn broodnodige dutjes toe. We betrappen hem ook regelmatig op plekken waar hij helemaal niet mag liggen. Zoals languit op de eettafel of uitgebreid op het aanrecht. Dat doet meneer blijkbaar ook als wij van huis zijn. Als hij even het rijk alleen denkt te hebben grijpt hij zijn kans en gaat languit liggen op plekken waar de doodstraf op staat. Behoorlijk chagrijnig word hij er van, dat hij nu om de haverklap betrapt wordt en met de nodige reprimandes weer weggebonjourd wordt.
Het beste van maken
De lockdown gaat ons dus behoorlijk goed af. Ik werk thuis en de pubers krijgen online les. Inmiddels hebben wij ook ieder ons eigen werk/leer plekje afgebakend. En hoewel het er hier in huis vaak behoorlijk onstuimig aan toe gaat omdat we elkaar het liefst zo hard mogelijk willen overstemmen, gevoed door de nodige hormonen, is het nu opvallend rustig. Wij berusten ons in ons lot en maken er het beste van. Mijn grootste vrees is alleen, als deze lockdown voorbij is, dat er straks een takelwagen voor moet komen rijden, die mij uit mijn huis moet takelen omdat ik klem gegroeid ben.
Wees lief voor elkaar, denk aan ouderen en/of alleenstaanden. Skype met hen en je geliefden, proost tijdens de vrijmibo digitaal met je collega’s, zwaai even naar je oude buurvrouw aan de overkant. En blijf in godsnaam binnen! Al doe je het alleen maar voor al die mensen in de zorg, transport, supermarkt, vuilnismannen etc. Zij steken hun nek voor jou uit. Het enige wat jij hoeft doen, is gewoon thuisblijven.
Sterkte iedereen!