Het Redactiepandje,
In het kader van ‘meer bewegen’ ging ik afgelopen vrijdag een wandeling maken, samen met een schrijfgenote. Wat even een rondje in het durp moest worden leverde bijna een levendige redactie op. Van het idee alleen al maakte mijn hart een sprongetje…..
Een idee geboren.
Tijdens de wandeling kwamen we een alleraardigst, piepklein pandje tegen op een levendige plek in ons dorp. Nooit eerder had ik het idee gehad om mijn stukjes buiten de deur te gaan schrijven. Maar dit plekje…. daar zag ik ons gelijk zitten. Ook mijn schrijfgenote zag meteen veel potentieel in dat kleine maar fijne pandje. En terwijl wij daar met z’n tweetjes naar binnen staan te loeren, bedenken wij hoe leuk het zou zijn om ons schrijfplezier te bundelen in dit charmante pandje.
De muur eruit, alles wit, een fris vloertje erin en één heel grote tafel die ruimte biedt om onze stukjes te schrijven. En aan die grote tafel is er ook plek voor een stagiaire. Zo’n pittige jonge meid die, net als wij, gek is op schrijven en het verzamelend van content. En wie weet wil er ook wel een jonge, creatieve fotograaf of een oude… dat mag natuurlijk ook. Zolang hij maar ‘leuk’ doet en zich niet gedraagt als een oude ‘zemelaar’. En laat ook een vormgever en andere creatieve freelancers aanschuiven.
Het pandje heeft heel brede vensterbanken waar ik de vrolijke creatievelingen, die wij op onze maandelijkse Vrijmibo uitnodigen, al gezellig met elkaar zie netwerken. Natuurlijk met een rood wijntje in de hand en plenty lekkere versnaperingen. Misschien is het leuk als iedereen dan zelf iets lekkers meeneemt?…. En zo gaat mijn fantasie de vrije loop.
To good to be true?
Oh man… terwijl ik door de ramen van het pandje in tuur en de ramen lichtjes beslaan van mijn dampende enthousiasme, besluiten wij naar de makelaar te gaan die onze fantasie verhuurd. Samen met hem gaan wij een kijkje binnen nemen en wordt ons enthousiasme enigszins getemperd omdat het toch wel echt klein is. Maar aan al onze wensen kan voldaan worden en met wat hak en breekwerk kan dit een prachtige ruimte worden. Maagdelijk wit? Tuurlijk! Modern sanitair? Tuurlijk! Kék vloertje erin? Tuurlijk Genoeg kastruimte? Tuurlijk. En de huur dan voor al dit moois?… Ook die maakte ons nog enthousiaster. Een jaartje huren om te proberen? Tuurlijk!…. geen probleem, dames. Geen sidderend addertje onder het gras te bespeuren.
Hoe heerlijk moet het zijn om op dit mooie, kleine plekje te kunnen werken. Niet meer ‘alleen’ op mijn werkplek aan huis. Waar het meer, regel dan uitzondering word, dat ik daar als een ‘mevrouw Flodder’ achter mijn Macvriendje mijn stukjes aan het tikken ben. En ik mis de gekkigheid om mij heen die collega’s met zich mee kunnen brengen. Hoe geweldig zou het zijn dat je elkaar kunt versterken, helpen en inspireren. De kosten die je moet maken voor je werk kunt delen en met elkaar nieuwe ideetjes kunt bedenken. En wie weet kunnen we het dorp ook gelijk een stukje spannender maken door leuke workshops en evenementen te organiseren?
Bloggersbestaan.
Hoewel ik mijn leven als blogger aan de ene kant geweldig vind: het schrijven, fotograferen, de etentjes, nieuwe mensen ontmoeten en leuke blogevents…. loop ik ook steeds vaker aan tegen de eenzame kant. Het idee dat ik jarenlang alleen in mijn werkkamertje mijn stukjes moet schrijven maakt mij niet erg blij. Niet eerder heb ik daarbij stilgestaan maar door dit vragende kleine pandje werd mij dat ineens pijnlijk duidelijk. Dus waarom dan niet een gokje wagen? Een jaartje aan het werk vanuit dit kleine redactiepandje met z’n zwarte luifeltjes aan de gevel. (Die zijn er helemaal niet maar in gedachten hangen ze er beeldig)
Helaas is deze mooie droom alleen te realiseren als wij samen de krachten bundelen en hand in hand het diepe in springen. En dat is dan net even dat ene scherpe puntje waar ‘Het Redactiepandje’ toch nog als een zeepbel uit elkaar spat. Want mijn schrijfgenote durft de sprong in het diepe nog niet te wagen en blijft achter op de kant. Geheel begrijpelijk en goed dat, ook zij, zo zeker is van haar zaak.
Heel zeker ben ik van ‘Het Redactiepandje’. Dit heb ik al eens eerder meegemaakt. Op een onverwacht moment komt er iets op je pad waarvan je zonder verder nadenken al weet dat dit de beste beslissing ooit is. Nu nog een iemand vinden die daar net zo over denkt…. De gedachte alleen al zorgt ervoor dat ik dit stukje afsluit met een dikke glimlach.
ENJOY! an adventure together.