Help! Ik ben nog niet klaar voor het mooie weer.
En dan is het ineens prachtig weer in februari. Dat is echt genieten voor iedereen, maar het komt mij nog even helemaal niet uit. Ik zit nog volop in de fase wegkruipen onder dekentjes, kaarsjes aan, eindeloos binge watchen op NPO Plus, Netflix, Videoland, Pathé en You Tube Premium. Heel sneu en of je geen beter leven hebt. Eh nee, op dit moment even niet! En dan gaat nu ineens de zon al schijnen *&^%$#@
Winterslaap
Elk jaargetijde is voor mij oké. Als ik echt moet kiezen heb ik misschien een lichte voorkeur voor de herfst en de winter. Ik vind het heerlijk om weg te kruipen in mijn huisje. Net of je een winterslaap houdt. De gordijnen dicht, vroeg in bed duiken en er lang in blijven. Het gevoel hebben dat je een heel lange tijd even helemaal niets hoeft.
Voorjaar
Nu lijkt het ineens voorjaar. En dat geeft meteen een enorme onrust. De bomen en struiken moeten gesnoeid worden, de moestuintjes aan kant gemaakt worden, de garage opgeruimd worden, de tuinmeubels schoonmaken en weer een fris laagje witte verf geven, een moestuin plan maken, voorzaaien, de potten en planten uit hun winter schuilplaats halen, de schutting moet nodig een lik zwarte verf want hij lijkt nu meer legergroen.
Eropuit
En nog maar niet te spreken over de drang om er op uit te gaan. Weekendje weg, dagje de natuur in, struinen door een leuke stad, naar dat bijzondere hotelletje, uitwaaien aan zee. En wat wordt de vakantieplanning voor dit jaar. Nog even naar Mallorca, roadtrip door Zweden of toch langs de Kroatische kust naar Slovenië en Portugal moet er dit jaar eigenlijk ook nog eens van komen. Ik krijg er enorm de zenuwen van.
Ruw verstoord
Ik ben er gewoon nog niet klaar voor en mijn winterslaap word ruw verstoord. Om de haverklap loop ik even naar buiten, gevolgd door de humeurige witte kater die ook helemaal de kluts kwijt is. Even voelen of de temperatuur lekker is en elke keer beseffen dat die perfect is om buiten rond te scharrelen en dan met een knoop in je maag weer terug naar binnen te gaan. Mijn brein gilt het uit. Ga naar buiten! Mijn lijf wil niets liever dan zo snel mogelijk weer naar binnen gaan.
Met elk wolkje voor de zon juich ik inwendig en zak ik gerust terug in de kussens van mijn geliefde bank om vervolgens weer verstoord op te veren als de zonnestralen venijnig en fel naar binnen stralen om mij naar buiten te lokken. Nee, nee… ik wil niet! Nog even niet. Ik ben er gewoon nog niet klaar voor. Toch heb ik een uurtje toegegeven aan de lokroep van de voorjaarszon en heb mijn eerste onflatterende rode borstje en neus alweer te pakken.
Nog even geduld
Toegegeven, het was heerlijk om de zonnestralen op je blote huid te voelen. Maar heerlijker was het om weer naar binnen te gaan, zonder onrust te hebben om buiten te moeten zijn. Zonder schuldgevoel weer heerlijk mijn geliefde leven als holbewoner oppakken.
Over vier weken ben ik klaar om weer naar buiten te gaan. Dan ben ik vrij van gips en oncharmante apparaten die mijn botten op z’n plek moeten houden. Het gaspedaal ga ik dan weer zelf intrappen naar mooie plekjes, de kringloopwinkels, uitstapjes en gezellige bezoekjes. Dan gaat de zon pas echt weer schijnen!
Op zoek naar meer verhalen van ENJOY!?
Meer columns ontvangen van ENJOY!? Volg ENJOY! dan op Twitter, Facebook en Pinterest of schrijf je in voor de nieuwsbrief van ENJOY!
ENJOY! your Sunday.
Beeld: Meijnhout Fotografie