Een nieuwe job? Ik kijk even rond.
Heb jij dat ook weleens…. Dat je, je leven ineens bloedsaai vindt? Of ben ik de enige labiele ziel met dit probleem. Vast niet. Bloedsaai is misschien niet het juiste woord. Op zoek naar een nieuwe uitdaging dekt de lading beter. Waar ik naar op zoek ben? Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee.
Eenzaam schrijversbestaan
Wat ik wel weet is dat dit schrijversbestaan voor mij toch echt een beetje te stoffig is. Ik verpieter samen met die paar kamerplanten die ik heb. En de keren dat onaangekondigde visite op het voeteneind van mijn bed zat, of dat ik de postbode in PJ’s en met mijn haar in model aangeschoten dakduif een pakketje uit zijn handen moet grissen zijn meer regelmaat dan uitzondering. Als schrijver is er weinig aanleiding, om die lijflucht van de nacht die achter je ligt, van je af te spoelen. Of je aan te kleden in kleding die knelt, je haar te föhnen en van een make-upje wordt die humeurige witte kater ook niet veel vrolijker.
Hoewel het schrijven en fotograferen helemaal mijn ‘ding’ is en ik dat zeker wil blijven doen, mis ik één ding enorm. En dat is het contact met andere mensen. Om een praatje met ze te maken, zakelijk contact met anderen en iets voor andere mensen of bedrijven te betekenen. Nu is het alleen me, myself and my Macbook. En vooruit… de smartphone waarmee ik angstvallig probeer nog wat contact met de buitenwereld te krijgen.
Postbode-mevrouw
En als ik dan zo mijmerend vanachter mijn grote vriend naar buiten koekeloer, dan zie ik daar de postbode-mevrouw in een soepele tred met een stapeltje post voorbij schuiven. In haar oranje/blauwe outfit en de posttas ietwat nonchalant, overlangs gekruist over haar bovenlijf. Ze geniet zichtbaar van haar job, maakt een praatje, zwaait altijd vriendelijk gedag en vult alle gleuven met post.
Ineens lijkt het mij geweldig om postbode-mevrouw te zijn. Lekker in de buitenlucht, het zonnetje op mijn snoet, de dagelijkse beweging in de baas zijn tijd en lekker je eigen gang gaan. Als die post aan het einde van de dag maar verwerkt is. Ik zou iedereen onderweg vrolijk groeten ‘Hoooooiiiii!!!!’, de hele dag zwaaien naar iedereen en gezellig een praatje houden met voorbijgangers. Als ik de post in de gleuf laat glijden nog even door de brievenbus gluren om te zien wat zich achter de voordeur afspeelt.
Nieuwsgierig
En als ik post zou hebben die mij intrigeert zou ik aanbellen en met een grote smile de post persoonlijk overhandigen in de hoop dat de ontvanger de post gelijk opent en mijn nieuwsgierigheid kan stillen. Bij de gedachte alleen ben ik enthousiast. Ik zet even een hulplijn open en leg mijn nieuwe idee voor aan een vriendin. Ze gaat helemaal stuk als ik haar vertel over mijn nieuwe plannen voor een carrière bij de PTT, TNTPost, Post NL whatever. (Misschien handig om mij daar even in te verdiepen) Als ze merkt dat ik serieus ben, stuurt zij mij binnen no-time een advertentie waarin, jawel Post NL, op zoek is naar part-time postbodes. Zie je… ik voelde dat ik nodig was.
Think abouts
Het lijkt haar een heel goed plan maar ze geeft mij nog een paar ‘think abouts’ mee voordat zij offline gaat. Wat als het regent, hagelt, sneeuwt, stormt, bliksemt of als je op straat kunt schaatsen? En klein detail…. hoe ga je dat doen met je gebroken been? Als je nu al amper zonder krukken de voordeur haalt?
Oké…. daar heeft ze een punt. Ik haat slechte weersomstandigheden. Dan blijf ik thuis. Dat is misschien niet handig als mensen op hun post wachten. Daarnaast is dat ‘been’ even een dingetje. Misschien kan ik in het sollicitatie gesprek een scootmobiel bedingen. Maar bij nader inzien staat de kleur oranje mij ook niet al te best. Goed…. daar gaat mijn ambitie als postbode-mevrouw.
Niet vliegende grond mevrouw
Dan komt mijn schoonzus met een advertentie waarin grond stewardessen gevraagd worden op Schiphol. Nu zou ik liever de lucht in gaan want als ik oud gediende stewardessen mag geloven, is dat het mooiste werk dat je kunt hebben. Elke dag feest met de crew op exotische bestemmingen, beetje klooien met de piloten. Ver van huis, wat niet weet, wat niet deert. Maar helaas is vliegmevrouw worden geen optie. Met dat belabberde hart van mij maak ik geen schijn van kans en met mijn dikke kont kom ik vast te zitten in het gangpad.
Op de grond blijven zou dus nog een prima optie zijn. Ik vul de sollicitatie formulieren in. Of ik wel 6 dagen in de week beschikbaar ben. Huh? Vooruit, check. Of ik op de meest onmogelijke tijden kan werken? Ja hallo! Vooruit, check. Ook als dat soms maar voor drie uurtjes per dag is? Nou ja, zeg! Oké check. Voor een loon van 10 euro en een paar centen bruto per uur. Zijn ze nou van de pot getrokken? Oké check. Ik ben gewoon benieuwd of ze mij uitnodigen voor een gesprek. Maar ik struikel bij de volgende vraag of ik in september beschikbaar ben voor een training van 2 tot 4 weken, 7 dagen per week. Shit, het is vast niet de bedoeling dat ik met het KLM golfkarretje mijn training op Schiphol uitvoer.
KLM
Bij nader inzien haak ik af. Ik zie de job nog voor mij zoals hij vroeger was. Waarbij ik in een kittig blauw KLM pakje (die kleur staat mij dan weer wel) achter de incheckbalie zit en leuke zakenmannen, gezinnetjes, sportteams en ander vakantiepluimage aan mijn balie krijg. Ik maak dan een gezellig babbeltje en zoek een mooi ‘plekkie’ voor ze uit aan boord. Ineens schiet mij te binnen dat er tegenwoordig nog amper incheckbalie’s zijn en dat ik de rest van mijn werkzame leven moet slijten bij een machine die de bagage van passagiers opvreet. En dan maar vriendelijk blijven vragen of het allemaal lukt? Nope… gaat het niet worden.
Kijk nog even verder
Ik zoek dus nog even verder en kijk op de site van een wervingsbureau of er leuke vacatures in de buurt zijn. Het aanbod is groots maar geen van allen geschikt voor een kreupele krant. En dan valt mijn oog op een parttime frituur medewerkster en een straathoekwerker. Ik zweer het! Het staat er echt. En gelijk gaat mijn fantasie op hol. Zou dat te doen zijn op één been en met krukken?….
Tijdens mijn zoektocht op het wereldwijde web, kwam ik dit filmpje tegen van Chantal Jansen. Ook zij is op zoek naar een leuke, uitdagende baan 😉 Heerlijk!
Ik ben heel benieuwd of jij misschien nog een leuke suggestie voor mij hebt of misschien wil je met mij delen wat voor werk jij doet. En… met welk plezier je dat doet. Leuk om iets van je te horen! Je kunt je bericht hieronder achterlaten in de comments, reageer op de Facebookpagina van ENJOY of stuur een mail naar enjoythegoodlifeblog@gmail.com
Op zoek naar meer verhalen van ENJOY!?
♥ Help! De godin is met vakantie.
Meer columns ontvangen van ENJOY!? Volg ENJOY! dan op Twitter, Facebook en Pinterest of schrijf je in voor de nieuwsbrief van ENJOY!
ENJOY! your Sunday.
Picture: @Meijnhout Fotografie