Asociaal rijgedrag? Ik vind het stom!
Bumperklevers, laatritsers, afsnijders, geen voorrang verleners, brandende peuken uit het raam gooiers, niet tussen laters, middelvinger opstekers en ander weggespuis. Ik stoor mij er mateloos aan. Aso gedrag krijgt steeds meer de overhand en dat is met name in het verkeer goed te merken. Iedere aso is van mening dat de weg alleen voor hem of haar gemaakt is.
Ik vind al deze weggebruikers hufters, maar probeer mij niet teveel uit de tent te laten lokken. Toch moet ik af en toe zo’n weghufter even op zijn plek zetten.
Bijrijder
Zo was de damespuber geslaagd voor haar rij-examen en omdat ze nog geen 18-jaar was, moest ik als bijrijder mee. Ze reed prima, maar moest nog wat zekerder op de weg worden. Ze nam de tijd om goed te kijken op kruispunten, bij in- en uitvoegen en ook hield zij zich keurig aan de snelheid en de verkeersregels. Dat leverde haar steevast bumperklevers, toeteraars en middelvingers op.
Ik zat er met kromme tenen naast want het liefst zou ik zo’n aso uit zijn auto trekken. Over het algemeen zijn het onverzorgde mannen van middelbare leeftijd in een busje of donkergekleurde Volkswagen Golfjes met geblindeerde ramen. Van de damespuber moest ik mij vooral nergens mee bemoeien, niet reageren en al helemaal niet uit de auto stappen. En omdat ik een voorbeeldfunctie heb, doe ik dat dan braaf.
Op naar de hoofdstad
Na een paar korte tripjes in en om ons dorp, leek het mij een goed idee als de damespuber het stuur overnam voor een uitstapje naar Amsterdam. Ik ben van mening dat je het beste leert, door gewoon in het diepe te springen.
De rit erheen ging prima, maar in de stad zag ik de eerste rode vlekken in haar nek verschijnen. Fietsers, scooters, bakfietsen, toeristen die midden op de weg op een routekaartje staan te turen. Het was wat veel allemaal. En je moet een klein beetje brutaal zijn want anders kom je geen meter vooruit. Het was een behoorlijke stressbedoening en in de auto liepen de gemoederen hoog op.
Grachten en steile bruggetjes
Nu moesten we ook nog eens hartje centrum zijn, dus over de grachten en dan ook de nodige steile bruggetjes over, waar natuurlijk weer net een paar toeristen staan die een foto willen maken. Halverwege de steile helling moest ze dan op de rem. Ze werd er bloednerveus van en het huilen stond haar nader dan het lachen. Om eerlijk te zijn kreeg ik er zelf ook de zenuwen van.
P.C. Hooft-trekker
Al een tijdje reed er een dikke P.C. Hooft-trekker achter haar, die bovenop haar bumper geplakt zat en in de spiegel zag ik dat de bestuurder zich vreselijk opwond over het slome weggedrag van de damespuber. Mijn bloed begon langzaam te koken want door zijn bumperkleven kon de damespuber niet heel makkelijk haar hellingproef doen. Het liep helemaal uit de hand want keer op keer flikte hij hetzelfde. Ik aan het blèren over die vent, zij aan het blèren naar mij en achterin zat een stoïcijnse jongenspuber rustig op zijn telefoon.
Met het zweet in den bilnaad….
Ik moet toegeven, dat het zweet mij in den bilnaad stond, bij elke hellingproef die zij nam. Ik zag onze kleine mobile achteruit glijden, gevaarlijk dicht richting de glimmend chromen ‘bullbar’ van de zwaar geïrriteerde chauffeur achter ons. Het ging allemaal maar net goed.
Inparkeren
Uiteindelijk vonden we een parkeerplekje, maar de damespuber was zo overstuur dat ze stond te trillen als een rietje en niet meer in wilde parkeren. Ik nam het stuur over en parkeerde ons koekblikje in het best wel kleine parkeerplekje.
Even verhaal halen
In mijn zijspiegel zie ik dat de irritante bumperklever schuin achter ons aan het inparkeren is. Ik kan het niet laten en loop naar hem toe. Een zeer charmante en gedecideerde heer van mijn leeftijd stapt uit de auto. Type vastgoedman of geslaagde advocaat. Ik ben even uit het veld geslagen want ik had een heel andere voorstelling gemaakt van de bestuurder van deze auto.
“U komt zeker niet uit Amsterdam?”, zei hij met een nog niet afgekoelde aardappel in zijn keel.
Rustig sprak ik hem aan. “U bent zo’n keurige meneer en rijdt in zo’n chique auto. Vind u uw weggedrag nou normaal?” Hij was even van zijn apropos, maar gaf daarna antwoord met een nog niet afgekoelde aardappel in de keel. “U komt zeker niet uit Amsterdam?”, was zijn conclusie. In onvervalst Amsterdams gaf ik als antwoord dat ik meer Amsterdams ben dan hij. Ik leg hem rustig uit dat er iemand achter het stuur zit die nog ervaring op moet doen en op deze manier wel de slechtste rij ervaring van haar leven krijgt.
Sorry
“Ach, mevrouwtje toch” was zijn antwoord. (Waarom praten dit soort types altijd in verkleinwoordjes?) “U lijkt mij kordaat genoeg om haar te leren een beetje door te pakken op de weg. En nu moet ik gaan, want ik heb het druk” Wat een zelfingenomen bal! Terwijl hij wegloopt, roep ik hem nog na, dat hij ook gewoon “Sorry” kan zeggen.
Pubers
Als ik weer in de auto wil stappen, zie ik twee pubers achter het raam geplakt van de auto. Met grote ogen kijken zij mij aan. De ene begint met een hoofd als een tomaat en stoom uit de oren tegen mij te roeptoeteren dat ze nooit meer met mij in de auto naar Amsterdam gaat. De ander zakt weer in zijn stoel terug en zegt heel droog “Cool mam” en gaat weer verder met zijn game. Misschien is het maar beter dat ik het aso gedrag van mijn mede-weggebruikers naast mij neerleg. De wereld verbeteren is blijkbaar niet voor mij weggelegd.
ENJOY! your Sunday
Pictures: Header Wiljo Meijnhout en ENJOY! The Good Life