Tot en met 29 september 2017 is de actieweek van de Nederlandse Hartstichting. Het thema is: Voor wiens hart kom jij in actie?
Ik ben zelf hartpatiënt en al heel bewust van de gevaren en gevolgen van Hart- en Vaatziekten. Echt in actie komen ga ik niet maar ik wil er wel graag bij stilstaan hier op mijn blog en Facebook pagina en natuurlijk doneer ik!
Eerlijk gezegd kende ik alleen de Dress Red Day (29 september a.s.) maar werd verrast door deze hartweek. Anyway….. alle aandacht is natuurlijk welkom.
En denk nu niet…. “Het gaat mijn deur wel voorbij”. Dat heb ik namelijk ook altijd gedacht als ik reclame van de Hartstichting zag. Dat is iets voor oude mensen. Forget it!
Hou mij ten goede… Ik ben geen arts maar ik ben van mening dat onze slechte leefgewoonten, extreme stress, te weinig beweging en wellicht een beetje erfelijke belasting steeds meer mensen de das om doet. En vervelend genoeg worden de patiënten steeds jonger getroffen door Hart- en Vaatziekten.
Wist je, dat……
HART- EN VAATZIEKTEN DOODSOORZAAK NUMMER ÉÉN BIJ VROUWEN IS ???????
Als ik naar mijzelf kijk vraag ik mij nog heel vaak af waarom ik getroffen ben door niet één maar twee heftige hartinfarcten. Maar tegelijkertijd weet ik voor mijzelf het antwoord. Ik pleegde roofbouw op mijn lichaam en geest en was jammergenoeg ook nog eens erfelijk belast. Het stukje vaten is in onze familie niet goed afgebakken vrees ik.
Ik heb er werkelijk nooit bij stil gestaan dat dit mij zou kunnen overkomen. Wel een ziekte als kanker. In mijn omgeving zijn er veel mensen door deze ziekte getroffen. Maar hart- en vaatziekten? Dat is het gevaar. Het is een sluipmoordenaar en als je er dan door getroffen wordt en je hebt het geluk om verder te mogen is niets meer hetzelfde.
In mijn geval is mijn hele leven in elkaar gedonderd. Ik had een prachtige eigen zaak, zorgde in mijn eentje voor mijn leuke kids en was ook nog eens een very happy single die in haar spaarzame kidsloze weekenden niet uit ging rusten maar er lekker op uit ging. Niets wilde ik missen van het leven. Ik leefde voor 300%.
En toch, leefde ik wel ECHT voor 300%? Nu kan ik zeggen dat de hartinfarcten mij hebben gered. Het is verschrikkelijk dat je afstand moet doen van een leven dat je najaagde maar het is gek om te zeggen….. ik heb er heel veel voor terug gekregen……
- Ik ben heel dankbaar dat ik mijn kinderen kan zien opgroeien. Zij zijn het allerbelangrijkste in mijn leven en mijn absolute prioriteit.
- Ik leef nu met heel je hart. Stilstaan bij wat je meemaakt en er stilletjes (of niet stilletjes) van genieten.
- Niet meer jagen en niet meer als een kip zonder kop rondrennen.
- Bewust leven. Zoveel mogelijk gezond eten maar ook af en toe jezelf even heerlijk te buiten gaan en daar onwijs van genieten! Meer bewegen, op een rustige manier. Niet meer als een dolle, met hartkloppingen, op allerlei hysterische apparaten. En rust. Als het even kan ’s middags een uurtje op bed liggen doet wonderen voor mijn lichaam en geest.
- Je afvragen wat er gebeurt als je iets NIET doet. Vergaat de wereld dan?
- Wat is écht belangrijk!
- Genieten. Toen de arts mij vertelde dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn en dat ik er rekening mee moest houden dat ik heel beperkt zou zijn heb ik mij voorgenomen alleen (of zoveel als mogelijk) dingen te doen die mij blij maken en niet te lang stil te staan bij de dingen die niet meer kunnen.
- Je omringen met positieve, lieve mensen en familie. Dat geeft mij heel veel energie.
Ik leef nu voor 100% met heel mijn hart 🙂
En ik steun Dress Red Day. Het is een feestelijk en mooi initiatief.
ENJOY! your heart.
Bron: @Margriet