ZOMAAR EEN DAG #HORMONEN
De damespuber komt thuis van haar werk en heeft veel te vertellen. Ze werkt sinds kort bij de Jumbo. En daar gebeurt het…. Ik leg het tijdschrift, waar ik in aan het lezen was, naast mij neer. Ze begint te ratelen, onderwijl driftig ‘swipend and typend’ op haar smartphone. De afgelopen nacht logeerde ze bij een vriendin en waren ze samen naar de grote stad geweest om de laatste inkopen te doen voor de ‘grote reis’. Ze gaan met school een week survivallen bij de zuiderburen.
Ze verteld over alle belangrijke zaken die zij en haar medereizigers hebben afgesproken. Wie wat meeneemt, wie wat koopt etc. Als ik het zo hoor denk ik dat ik school misschien toch even voorzichtig moet inlichten dat ze een extra bus in moeten zetten voor al dat junkfood dat ze mee willen nemen. Hoewel ik denk dat ze wel wat gewend zijn want tijdens de informatie avond bleek dat afgelopen jaar een stel onverlaten zelfs een frituurpan in hun rugzak meezeulde. En een ander een rugtas vol kroketten waarvan je kunt voorstellen dat de geplette en leeggelopen ontdooide kroketten de al riekende inhoud verraadde bij aankomst.
Ze gaan allemaal spannende dingen doen. Kanovaren, tussen touwen klimmen, mountainbiken, tokkelen en meer van die ongein en ze gaan ook wandelen. WANDELEN??!! Dat is toch wat je onder geen beding met je moeder wilt doen? Want dat is voor bejaarden? Ja, nee…. dit is anders. Ik begin al een raar gevoelletjete krijgen in mijn buik…..
Oh mam… en weet je. Ik at bij mijn vriendin risotto. Dat was zoooooo heerlijk!! Dat moet je ook eens maken. RISOTTO??!! Dat heb ik weleens gemaakt omdat ik dat heul lekker vind maar waarvan zij mij de eetlust ontnam omdat mevrouw dat een bord kots vond. Ik probeer vriendelijk haar geheugen op te frissen.
Ja, nee…. maar dit was anders. Deze risotto was met heel veel champignons. CHAMPIGNONS??!! Dat zijn toch die schimmels die jij minutieus uit een gerecht pluist omdat je die onder geen beding eet en altijd op de rand van je bord verzamelt of als ik niet op pas onder veel protest ongevraagd op mijn bord gelanceerd krijg? Ik voel dat er een lichte nijd op komt zetten……
Ze merkt dat het een gevaarlijk onderwerp wordt en switcht over om te vertellen wat ze allemaal in de grote stad gekocht heeft. Allereerst een sportbroek want die had ze nog niet. HAD ZE NOG NIET??!! In gedachten tel ik 2 donkerblauwe, een grijze én een heel dure hardrenbroek die er moést komen en toen die er eenmaal was bleek hardrennen toch niet zo ‘haar ding’ te zijn. HOEZO EEN BROEK??!! vraag ik met een lichte trilling in mijn stem…..
Ze zucht. Maar ik heb niet dat topje gekocht want weet je….. daar had je wel een beetje gelijk in. Daar heb ik er al best veel van. TOPJES??!! Ra je de koekoek…. topjes genoeg. Dat zijn hemdjes zonder onderkant waarbij je spruit in weer en wind met een blote navel rondloopt.
Maar ik heb wel een shirtje met lange mouwen gekocht gaat ze verder. SHIRTJE MET LANGE MOUWEN??!! Er ligt een stapel shirtjes met lange mouwen in haar kast die zo hoog is dat hij steeds omlazert. Ja, daar heb je gelijk in maar deze mag vies worden. WAT!! Ik kan twintig spuuglelijke shirtjes aanwijzen die van mij zo vies mogen worden dat ze bij de zuiderburen achterblijven……
Pffffff…… Heel verheugd laat ze haar nieuwe rugtas zien. Hoe vind je die? RUGTAS??!! Het moet niet gekker worden. Je ging gisterochtend toch met een rugzak de deur uit. Die ene die ik ooit ECHT moest kopen maar nooit gebruikt wordt want hé…. wie draagt er in vredesnaam een rugtas. Ik draai mijn ogen weg en zucht.
Zoek het uit denk ik… het is jouw kleedgeld. Of zij mijn gedachten kan lezen begint ze ineens over schoenen. Want 2 paar schoenen per jaar vallen buiten het kleedgeldbudget. SCHOENEN?! Ik breek mijn nek over de schoenen van haar en til de bank op waar haar schoenencollectie ter grootte van die van Imelda Marcos zichtbaar wordt. Niet nodig toch? Waarom die schoenen altijd onder de bank verdwijnen is mij trouwens ook een raadsel.
Dan een winterjas? Die valt namelijk ook buiten de kleedgeldregeling. WINTERJAS??!! De mussen vallen dood van het dak…. en ik ga eerst de gangkast weleens opruimen waar iedereen alles ingooit. Daar komt nog vast een kékke winterjas uit tevoorschijn.
Oh ja…. sportkleding dan? SPORTKLEDING??!! Want dat valt ook buiten de regeling. Ik herinner haar er aan dat ik bijna failliet gegaan ben aan de hele hardrenoutfit die, toen alles eindelijk compleet was, niet meer nodig was want ze was uitgerend.
Hockeykleding dan? We hebben een nieuw tenue en dat moét ik dragen tijdens een wedstrijd. NIEUW TENUE??!! En dan gebeurt het….
Ik ontplof want hoorde ik haar laatst niet tegen haar vriendin zeggen dat dit écht het laatste seizoen is dat ze op hockey zit. Ja maar mam…. HET MOET!!! De hormonen die mij al twee dagen dwars zitten en die ik goed in bedwang heb weten te houden ontglippen mij nu en samen met de op handen zijnde hormonale periode van de damespuber is dat geen goede combinatie.
HET MOET??? IK MOET NIKS!! gil ik als een getaand viswijf. Ik heb haar aandacht….. en neem het hele bovenstaande rijtje nog even in geuren en kleuren met haar door eindigend bij sportkleding. Ze doet het maar lekker met het clubtenue tot haar shirtje een modieus naveltruitje geworden is en haar rokje een sexy hotpants.
Ik ben er klaar mee! Ze kijkt mij nog steeds met grote ogen aan en ineens krijgen we samen vreselijk de slappe lach. Ah mama…. je hebt ook wel een beetje gelijk. Fijn! Dat maakt een hoop goed en de hormonen kunnen weer terug in hun hok. Volgende maand zien we wel weer….