THINGS I LOVE – TABLEWARE
Het is weer donderdag! ‘Things I Love and use daily’ dag. Dit keer staat een deel van mijn serviesgoed in de kijker. Bij een echte foodie hoort natuurlijk ook een ruime collectie aan serviesgoed om al dat lekkers op te presenteren. Voor jezelf, je gasten en sinds ik blog ook voor de foto. Maar mijn liefde voor serviesgoed gaat veel verder dan dat.
Al sinds ik een klein meisje was ben ik gek op mooi serviesgoed. Thuis waren we praktisch ingesteld en hadden we een allegaartje aan servies voor de doordeweekse dagen. In het weekend en vooral op zondag als het gezin weer compleet was kwam het, met liefde bij elkaar gespaarde, ‘Boerenbont’ op tafel. En dan had je nog een dun porseleinen servies dat alleen maar in de kast stond te pronken en ooit rond het huwelijk van mijn ouders bij elkaar gespaard was met spaarzegeltjes van de Blueband of iets dergelijks. En met name dat servies in de kast was een enorme trigger voor mij. Ik vond het zo mooi en zo raar dat we dat nooit gebruikte.
Daar met mijn neus op het glas voor die kast met serviesgoed is mijn verslaving waarschijnlijk ontstaan. Toen ik al heel jong op eigen benen stond nam ik geen genoegen met een bij elkaar geraapt zootje aan serviesgoed. Voor mijn verjaardagen en feestdagen vroeg ik delen van het eigele servies van de Hema met die mooie gewafelde rand. Prachtig vond ik het. En…. ik gebruikte het ook. En daar begon ik mijn moeder al wat meer te begrijpen. Want hoewel mijn Hemaserviesje heel geinig en vrolijk was, het was kwalitatief niet geweldig en bij dagelijks gebruik vlogen er nog wel eens wat blusjes af. Dus toen het serviesgoed niet meer te krijgen was werd het een pijnlijke aangelegenheid als er weer eens iets brak.
Na het vrolijke geel kwam er een lieflijk gebloemd en met geschulpte randen servies van de IKEA. Dat is overigens nog steeds compleet en geheel in tact heb omdat ook dat niet geschikt is voor dagelijks gebruik en niet meer te koop is.
Daarna kreeg ik een klassiekere fase en ging voor het Edme van Wedgwood. Beste investering ooit en niet kapot te krijgen maar niet zo spannend. Ik gebruik er alleen de borden nog dagelijks van en de rest verkoop ik zo af en toe op Marktplaats.
Na het beschaafde gebroken wit kwam het uitbundig gekleurde en gestippelde servies van OILILY dat je bij elkaar kon sparen bij DE maar daar had ik geen geduld voor en kocht de hele rambam bij de OILILY store. Prachtig porselein waar ik zo van hou. De borden, kommen etc. zijn destijds in de boedel van mijn zaak verdwenen die ik later verkocht heb. Spijt! want ook dit servies is inmiddels niet meer te krijgen. Wel heb ik er het theeservies nog van. Echt een blijmaker.
En daarna begon mijn liefde verslavende vormen aan te nemen. Ik werd verliefd op het Engelse Burleigh serviesgoed uit Staffordshire. En dan het prachtig diepblauwe design Calico en Arden. Al het blauw van Burleigh vind ik eigenlijk prachtig want je kunt het allemaal met elkaar combineren maar het is niet makkelijk te krijgen. Bij Sissy Boy heb ik het voor het eerst gezien en toen ben ik het gaan sparen door het heel langzaam bij elkaar te sprokkelen via Marktplaats. Voor een redelijk bedrag kon je toen nog borden, schalen, theepotten etc. vinden. En via EBAY.
Inmiddels zijn de prijzen op Marktplaats best fors geworden en heb ik al een heel grote collectie dus kan ik het makkelijk loslaten. Laats deed Sissy Boy het uit de collectie en heb ik nog een mooie schaal kunnen scoren. Alleen kopjes en met name de grotere theekoppen zijn niet te vinden. En ik snap wel waarom want van de twee die ik heb is er al één het oor afgebroken en van de andere is het glazuur aangetast. Die kunnen misschien nog dienst doen als bloempotje….. Op zoek naar de grote koppen dus. Ze zijn overigens gewoon te koop via de website van Burleigh hehe…. maar dat is minder leuk. Maar wie weet combineer ik nog eens een bezoek aan Engeland met een bezoek aan de fabriek in Staffordshire.
Als je eenmaal op Marktplaats rondstruint kom je zoveel mooie serviesdelen tegen die voor andere geen enkele waarde hebben. Zo heb ik nog behoorlijk wat prachtig antiek serviesgoed kunnen scoren dat weer te combineren is met het Burleigh servies. Én… ik word nog weleens aangenaam verrast door vriendinnen die dan iets moois vinden voor bij mijn collectie zoals deze schaal, bakje, botervloot. Ik heb eigenlijk geen idee waar het voor dient. Jij misschien?
En dan is daar nog mijn PIP servies. Daar word ik zo vrolijk van. Het is gemaakt van prachtig porselein met mooie afbeeldingen van bloemetjes en vogeltjes. Echt een feestje. Van dit servies mag ik niets zelf kopen maar alleen krijgen. Van mijzelf mag dat niet, om mij er voor te behoeden dat ik weer helemaal doorsla want mijn servieskast puilt inmiddels behoorlijk uit. Het leuke daarvan is dat ik van de meeste stukken nog weet van wie ik het kreeg dus als ik de tafel dek, denk ik met een glimlach aan hun.
Inmiddels snap ik waarom mijn moedertje haar pronkstukken in de kast hield. Want als er hier iets breekt zoals laatst een prachtige botervloot uit de Arden lijn van Burleigh dan barst ik spontaan in janken uit….. En toch blijf ik graag alles gebruiken maar ik betrap mij erop dat de grote servieskast steeds vaker gesloten blijft. Mijn lieve dochter zie ik er af en toe met een dromerige blik naar kijken….. Die blik waar het bij mij allemaal mee begon.
Ben jij ook gek op serviesgoed? Waar gaat jouw hart sneller van kloppen en misschien heb je wel een leuke anekdote die je met ons wilt delen?
ENJOY! Tableware.