The Day After….
Gisteren was het feestje van de damespuber. Voor het eerst gaf zij een ‘echt’ feestje zonder volwassenen erbij. Ik hoor mijzelf nog roepen dat, dat bij mij nooit zou gaan gebeuren!! Als controlefreak wil ik graag alle touwtjes in handen hebben. Maar als ik iets geleerd heb met opgroeiende kinderen is het wel dat je de touwtjes moet laten vieren. Daar gedijt iedereen het beste bij. Natuurlijk moet dat vertrouwen er wel zijn om dat te kunnen doen.
The Party
Maar het feestje…. Mams moest opzouten. Tenzij ik zielig en alleen ergens langs de weg in mijn auto de hele avond naar de radio zou moeten luisteren. Maar de boodschap was duidelijk. En om eerlijk te zijn snap ik dat volkomen. Als ik in de buurt ben moet de muziek zacht en mag er vooral niet gegild worden want ik kan slecht tegen harde geluiden 🙂
Voorbereiding
De hele week was mevrouw bezig met het verzinnen van feestelijke hapjes en het maken van al langer wordende boodschappenlijstjes. Het budget was zeer beperkt dus moest er creatief gedacht worden. Enne… als ik er dan toch niet bij mag zijn dan regel je het ook maar zelf. Mijn enige taak was het chaufferen naar de budgetsuper en de Jillz halen. Want ondanks dat het zero alcohol is mag deze niet verkocht worden aan jongeren onder de 18.
Naarmate de week verstreek en ik af en toe een ‘glimps’ van het draaiboek opving kan ik niet ontkennen dat ik het verdomde jammer vond dat ik geen puber was. Want ik wilde ook bij dit ‘vette’ feestje zijn. Op de dag zelf, uit school was de damespuber druk bezig met het maken van little ladylike hapjes zoals aardbeien gedoopt in chocolade. Watermeloen balletjes, slagroomsoesjes, wraps gevuld met sla (die nog even van het moesdak gerukt werd) en gerookte zalm, bakken chips etc.
Laatste puntjes
In de laatste uurtjes voor het feest werd de tuin versierd, lichtjes, confettiballonnen en slingers opgehangen. Stoelen, kleden en kussens naar buiten gesleept. Natuurlijk nog de maquillage en coiffure tot in de puntjes. En daarna werden de waxine lichtjes ontstoken, de muziek ging aan en kwamen de eerste leden van het gevolg met vrolijke pakjes en uitbundige humeurtjes aantreden. Er werd geknuffeld, gezoend, gekirt, gegiecheld en er waren ineens overmatig veel decibellen aanwezig.
Daar sta je dan
En de hele week sta ik erbij en kijk ernaar. Mijn tong is foetsie want die is totaal afgekloven van de ontelbare keren dat ik die af heb moeten bijten om mij er maar niet mee te bemoeien. En dan nu is het moment waarin blikken mij duidelijk maken dat ik moet wieberen.
Wieberen
Ik ga naar boven om mijzelf een beetje toonbaar te maken want mama gaat zelf op stap. Ik wil wel graag in de buurt blijven voor het geval de buurt, politie, brandweer of ambulance in opperste staat van paraatheid is gebracht omdat het feestje gruwelijk uit de hand is gelopen.
Tijdens het optutten gluur ik stiekem door de Luxaflex. Vanuit de badkamer heb ik precies zicht op ‘the partyplace’ in de achtertuin. Ik kan een glimlach niet onderdrukken. Een hele kudde van hetzelfde pluimage zit en ligt in en op elkaar geplakt, gezellig keuvelend, er wordt veel gelachen, geselfied en de hapjes vinden gretig aftrek. Wauw…. wat ziet dat er gezellig uit!
Na wat heen en weer drentelen en volledig onzichtbaar voor de aanwezigen pak ik mijn tas en roep nog even gedag. Niemand lijkt het meer te horen en ik vertrek naar het afgesproken etablissement waar ik met een vriendin heb afgesproken om de avond door te brengen. Ik loop nog even bij de buurman de tuin in om mij af te melden en hem op het hart te drukken dat, als hij het gevoel heeft dat de boel uit de hand loopt mij te bellen. Ik geloof dat hij mijn bezorgdheid lichtelijk overdreven vindt. Zodra ik de straat uitrijd laat ik het los.
Mamaisuit.nl
Ook ik heb een heerlijk mamaisuit.nl avondje en wij hebben een nieuwe hotspot ontdekt waar we heerlijk thee (ik moet scherp blijven) en gin-tonic drinken al knagend uit een bak vol taco’s met kaas en jalapeño. Het is een zomerse avond op dit gezellige terras. En gelukkig vergeet ik mijn onderdrukte ongerustheid en kijk niet meer op mijn telefoon. Alleen nog om te kijken of hij het nog doet want het is wel erg stil op de lijn….. Geen bericht is goed bericht!
Om half twaalf lopen we weer rustig naar de auto en ga op huis aan. Ik voel de hele weg terug een zenuwachtig gevoel alsof ik een belangrijk proefwerk moet maken. Wat zal ik thuis aantreffen…..
Hoe loopt dit af….?
Als ik de oprit op wil is die helemaal geblokkeerd door fietsen, dus zet ik de motor uit en slalom tussen de fietsen door naar de achterdeur. Heel zachtjes sneak ik de tuin in en verwacht een uit de hand gelopen chaos. Er heerst nog steeds een gezellig sfeertje. Er ligt een hele kluit meiden met dekentjes op de loungebank. Andere lopen druk af en aan met spullen naar binnen. Wederom ben ik onzichtbaar. Als ik naar binnen ga staat er een groepje af te wassen en een ander clubje af te drogen(we hebben een vaatwasser?!) Weer een ander loopt met een vaatdoekje rond. En er wordt langzaam aanstalte gemaakt om huiswaarts te gaan. Iedereen moet om 12 uur thuis zijn. Mijn mond valt open en ik sta dit nog steeds onzichtbaar gade te slaan.
Wat ben ik trots op al die meiden inclusief twee incrowed boys! De auto’s komen voorrijden om wat prinsessen op te halen die van ver komen en langzaam aan verdwijnt de laatste fiets de oprit af. Ik hoef niet te vragen of dit een geslaagd feestje was. Ik zie een stralend gezicht en hoor overenthousiaste verhalen. Ik voel mij intens gelukkig. Loslaten is moeilijk maar ook heel mooi. We hebben samen een heel leuke avond gehad…. afzonderlijke van elkaar.