Terug op het nest
Morgen komt mijn kuiken terug op het nest. Twee jaar geleden ging hij zijn geluk bij zijn vader beproeven. Nooit heb ik gedacht dat hij ooit terug zou komen. En nooit had ik verwacht dat ík hem weer met open armen zou opwachten. Maar ik tel inmiddels de uren af dat hij weer terug komt met zijn hele ‘hebben en houwe’. Hij is nog maar 14 jaar, dus ik kan nog even heerlijk broeden op mijn jongste kuiken. Alhoewel…. het is al een hele bink geworden.
Twee jaar! De tijd is omgevlogen. Heel bewust heb ik er hier op ENJOY! niet veel over geschreven. Simpelweg omdat ik dat niet kon. Ik was kapot van verdriet en voelde mij geamputeerd. Een gitzwarte bladzijde….. Zo voelde het in die tijd althans. Met alles wat ik in mij had heb ik geprobeerd hem duidelijke te maken dat het geen verstandig besluit was. Maar hoe ik ook vocht om hem bij mij en zijn zus te houden, het mocht niet zo zijn en zo vertrok hij met al zijn spullen naar zijn vader.
Het was zeker niet mijn bedoeling om hem weg te houden bij zijn vader maar de impact van deze verhuizing zou té grote gevolgen hebben en ik voorzag een lange weg vol beren. Een jongetje van nog maar twaalf jaar, met wel al een heel grote mond en een enorm puber-ego, zou alles op moeten geven. School, vrienden, sport, familie, mij, zijn zus en zelfs de humeurige witte kater omdat hij niet bepaald in de buurt zou blijven wonen. Dat kon toch niet goed gaan. Maar hij ging en ik kon er helemaal niets aan doen om dat te veranderen. Een groot verdriet. Maar ik heb hem meegegeven dat ik van hem hou en dat de deur altijd voor hem open staat.
Het grote loslaten was ook hier weer de enige remedie om over dit verdriet heen te komen. Daar is wel een tijdje overheen gegaan maar ik besefte dat ik mijn andere kind, die nergens om gevraagd had, enorm tekort deed. Samen met de damespuber pakten we de draad weer op. En naarmate de tijd verstreek hadden wij inmiddels wel weer aardig onze draai gevonden en deden gezellige meiden dingen samen maar ook steeds vaker gingen wij ons eigen weg. Want zo gaat dat nu eenmaal met groter wordende pubers.
En tegelijkertijd zag ik mijn zoon, elke keer als hij het weekend bij ons kwam, stiller worden en ongelukkiger. Het nieuwe was eraf, ook bij zijn vader waren er regels en werd er ‘gezeurd’. De voetbal was toch minder leuk dan hockey, nieuwe vrienden maken een stuk moeilijker, die geweldige spelcomputer ging ook vervelen en daarnaast miste hij toch best wel zijn moeder en vooruit…. ook een heel klein beetje zijn grote zus. Het was best heftig om te zien maar ik heb mij er niet teveel mee bemoeid. Het was zijn proces waar hij doorheen moest. Hij moest zelf uitvogelen waar hij het gelukkigst is. Ik had verwacht dat hij toch uiteindelijk wel zijn draai bij zijn vader zou vinden.
Al een flinke tijd terug gaf hij aan dat hij weer graag terug naar huis wilde komen. Ook dat was weer heftig. Want hoewel ik mij geen raad wist met deze ontwikkeling stond ik ook niet bepaald te juichen dat hij ons rustige leventje weer in de war kwam schoppen en zijn zus zat al helemaal niet op zo’n irritant klein broertje te wachten. We hebben alles uiteindelijk op zijn beloop gelaten. In de tijd die daar overheen ging konden alle partijen wennen aan deze nieuwe wending. Mijn zoon zag ik langzaam weer opbeuren, zijn ogen gingen weer te stralen en hij loopt inmiddels weer rond met een big smile. Want hij komt weer thuis.
Morgen is het zover. En hoewel ik het voor hem heel verdrietig vind dat hij het geluk niet gevonden heeft waar hij zo hard voor gevochten en naar verlangd had, ben ik blij. Heel blij dat ik hem weer in mijn armen kan sluiten en dat ik weer deel uit mag maken van zijn leven. En bovenal zijn we dan weer compleet. Want wij zijn het overgrote deel van hun leven al de “Drie Musketiers”
Waarom ik dit nu wel hier op ENJOY! deel? Omdat ik hoop dat anderen, in eenzelfde situatie, wat troost kunnen halen uit dit verhaal. Maar belangrijker nog…. Het heeft mij doen inzien dat ik mijn zoon destijds makkelijker had moeten laten gaan, hoe moeilijk dat ook was. Want hoe graag je als moeder je kind ook wilt beschermen…. Soms moeten ze zelf ondervinden waar hun geluk ligt. Wat overigens geen garantie biedt voor de toekomst…..
Op zoek naar meer verhalen van ENJOY!?
♥ Onbetrouwbaar dating materiaal
♥ Mijn tijdelijke leven als kluizenares
Meer columns ontvangen van ENJOY!? Volg ENJOY! dan op Twitter, Facebook en Pinterest of schrijf je in voor de nieuwsbrief van ENJOY!
ENJOY! your Sunday.
Picture: @Meijnhout Fotografie