Gewelddadige peuters en scheldende moeders.
Onderweg naar huis duik ik, in een naburig dorp, nog even snel de drogisterij in. Je weet wel, die drogisterij die altijd tot het plafond toe volgebouwd staat met voorraad, met van die schreeuwerige commercials en eeuwige aanbiedingen. Ik ben nog niet de drempel over of ik hoor het gekrijs van een peuter. Het gaat door merg en been en ik zie klanten elkaar aankijken in de hoop dat iemand het oorverdovende gegil kan laten stoppen.
Ontgroeid
Om eerlijk te zijn geniet ik er stilletjes van. Heerlijk dat mijn kinderen die fase allang ontgroeid zijn en wat een fijn gevoel dat het mijn kind niet is die de hele winkel op stelten zet. Ik kan mij nog goed herinneren hoe die draken van mij het op een gillen of janken zette. Als ik de boel dan probeerde te sussen, leek het even of ik weer ‘in control’ was. Maar zodra het gepeupel door kreeg dat ze toch hun zin niet kregen, gingen ze midden in het gangpad liggen en gilden ze de hele boel bij elkaar.
Met klotsende oksels probeerde ik ze te troosten en kalmeren. De priemende ogen van een passerende bejaarde voelde ik in mijn rug branden en van lotgenoten hoefde ik geen bijstand te verwachten. Ook het gegil negeren mocht niet baten. Dan stond je bij de kassa en bleven ze gewoon halverwege de winkel door krijsen.
Mental breakdown
Schoorvoetend liep je dan maar weer terug om ze de winkel uit te tillen. Hoewel ik ze het liefst aan één armpje de winkel uit gesleurd had. En dat je gelukkig net op tijd besefte dat je daar dan ook weer praatjes van kreeg. Zo’n ‘mental breakdown’ van mijn peuters zal misschien één of twee keer gebeurt zijn, wat voor mij genoeg was om nooit meer met kleine kinderen de supermarkt in te gaan.
Obstakel
Het is inmiddels weer stil geworden in de winkel. De peuter heeft het blijkbaar opgegeven. Ik loop de gangpaden af om mijn spulletjes bij elkaar te verzamelen als ik plots gehinderd word door een buggy die dwars over in het gangpad geparkeerd staat. De moeder staat in het schap iets te bestuderen, hoort of ziet niets. Duidelijk niet van plan het voertuig keurig aan de kant te parkeren. Ik kijk naar het kind in de wagen en zie een paar roodomrande ogen. Daar zal je de lawaai papegaai hebben.
Ik moet hink, stap, sprong over de wagen heen en net als ik denk dat ik zonder kleerscheuren over het obstakel gekomen ben, zie ik vanuit mijn ooghoek dat de kleine bengel mij een enorme trap tegen mijn onderbeen verkoopt. #$%^$#!!!! Ik voel een venijnige pijnscheut en inwendig vloek ik. Als ik die draak in de wagen vragend aankijk, zie ik hem vals grijnzen.
Duidelijke taal
Bij mij slaan de stoppen door. Ik kijk die kleine bengel heel doordringend aan, voel dat ik rood word van woede en zeg hem met opgestoken wijsvinger dat hij dat nooit meer mag doen. Is hij helemaal gek geworden! Verder maak ik er geen woorden over vuil en loop door. De moeder compleet negerend. Die zit in de fase hoog stemmetje en kirrend “Davey, wat doe je nou??” Alsof zo’n kleine spruit gaat zeggen. “Nou mams, ik heb even die mevrouw voor haar poten getrapt”.
Viswijf
Achter mij hoor ik ineens de moeder gillen als een viswijf. Vuil k..wijf, k…..hoer en nog wat gênant gescheld. Hoe ik het in mijn hoofd haal om tegen zo’n lief kind uit te vallen! Ik draai mij om en kijk haar vragend aan. Heeft ze dat nu echt tegen mij? Blijkbaar wel want ze kijkt mij verwildert en met haar handen in haar zij aan. Oké…. Allereerst complimenteer ik haar met het voorbeeld dat ze haar zoon geeft, door zo tegen mij te schelden waar het ‘lieve kind’ bij zit en zeg dat ik dat van niemand pik. Al had de koningin in dat karretje gezeten. Ik draai mij om en loop vervolgens naar de kassa en reken af.
Peutergeweld
Als ik weer in de auto zit komt het stoom zowat uit mijn oren. Wat een idiote situatie. Heb je al die jaren je kinderen thuis gelaten om niet in gênante situatie’s te komen. Word je nu, als je kinderen inmiddels pubers zijn, het slachtoffer van peutergeweld. Misschien moet ik naast de boodschappen online, ook de drogisterij aankopen maar online gaan doen. Moeders en peuters zijn namelijk levensgevaarlijk.
Op zoek naar meer verhalen van ENJOY!?
Meer columns ontvangen van ENJOY!? Volg ENJOY! dan op Twitter, Facebook en Pinterest of schrijf je in voor de nieuwsbrief van ENJOY!
ENJOY! your Sunday.
Beeld: Meijnhout Fotografie